Jom hayati kisah hidup insan ini.
Beliau dilahirkan pada tahun 1906 di sebuah kampung bernama Musya, Asyout di Mesir. Beliau dibesarkan di dalam sebuah keluarga yang sederhana dan berpegang kuat kepada agama. Semenjak kecil lagi beliau telah berjinak-jinak dengan al-Quran dan tidak hairan jika beliau telahpun menghafal al-Quran semenjak berusia sembilan tahun. Dalam usia yang masih terlalu muda ini beliau telah memperlihatkan beberapa keistimewaan yang bakal menempatkan beliau di kedudukan yang tinggi.
Walaupun masih kecil untuk memahami isi kandungan al-Quran
tetapi beliau dapat merasakan makna ayat-ayat ini bermain-main di benak
fikirannya seolah-olah kandungan ayat ini hidup di dalam khayalannya.
Pengalaman ini diceritakan sendiri oleh beliau.
“Saya mula membaca al-Quran ketika saya masih kecil lagi.
Walaupun fikiran saya ketika itu masih tidak cukup untuk memahami maksud dan
kehendak ayat-ayat ini cuma saya dapat rasakan sesuatu. Setiap kali saya
membaca al-Quran ianya tergambar dalam khayalan saya. Gambaran ini memang aneh
tetapi saya dapat rasakan kepuasan dan keseronokannya.”
Apabila dewasa beliau melanjutkan pelajaran di Universiti
Darul Ulum dan menetap di Kaherah. Dalam usia yang masih muda ini beliau terpaksa
berdikari memelihara adik-adiknya, Muhammad, Aminah dan Hamidah apabila ayah
dan ibu beliau meninggal dunia.
Setelah menamatkan pengajian, beliau memulakan karier
sebagai penulis sastera dan puisi di beberapa syarikat akhbar dan majalah
seperti Ahram, Risalah, Usbuk, Syarq Jadid, Alam Arabi dan sebagainya.
Pada tahun 1948 sehingga tahun 1950 beliau telah dihantar
sebagai wakil Kementerian Pendidikan Mesir ke Amerika Syarikat bagi mengkaji
sistem pendidikan di sana. Walau bagaimanapun setelah meneliti sistem ini
beliau mendapati hanya sistem pendidikan Islam sahaja yang sesuai sebagai
landasan kepada sistem pendidikan di Mesir. Pandangan beliau ini menyebabkan
beliau dituduh sebagai kolot dan jumud oleh kalangan yang berada di dalam
Kementerian Pendidikan. Seterusnya pengalaman beliau di Amerika ini dibukukan
di bawah tajuk “Amerika Yang Kulihat”, menceritakan pengalaman beliau mengenai
kepalsuan demokrasi dan diskriminasi warna kulit yang wujud di Amerika dengan
membandingkan dengan Islam. Apa yang menarik, pada ketika ini beliau masih
belum mengenali dakwah Ikhwan Muslimin.
Setelah mengenali dakwah Ikhwan Muslimin beliau telah
menerbitkan majalah ‘Fikr Jadid’ yang menjadi medan untuk beliau mengkritik
sistem kapitalis dan manipulasi golongan atasan ke atas rakyat. Melalui majalah
ini beliau menggabungkan antara fikrah dan harakah dalam usaha untuk menegakkan
panji Islam di dunia Islam.
Dalam tahun 1952, Sayyid Qutb telah dipilih sebagai anggota
exco di Maktab Irsyad dan beliau dilantik sebagai pengerusi Unit Penyebaran
Dakwah di Ibu Pejabat Ikhwan Muslimin. Pada tahun 1954, beliau dilantik sebagai
ketua editor bagi akhbar ‘Ikhwan Muslimin’. Malangnya, setelah sebulan di
pasaran akhbar ini telah diharamkan oleh Presiden Mesir, Jamal Abdul Nasir kerana
menentang perjanjian Mesir-British yang dimeterai oleh Jamal Abdul Nasir dengan
kerajaan British. Dalam tahun yang sama pada bulan Januari beliau bersama-sama
dengan ikhwan yang lain telah dipenjarakan di Penjara Qal’aah, Penjara Harbi,
Penjara Abu Za’bal, Penjara Liman Turoh. Walau bagaimanapun beliau dibebaskan
pada bulan Mac 1954 disebabkan oleh sakit tenat yang dialaminya.
Pada bulan Julai, 1955 beliau dipenjarakan semula, kali ini
dengan hukuman penjara serta kerja berat selama 15 tahun. Sekali lagi beliau
dibebaskan semula selepas sepuluh tahun menjalani hukuman kerana campur tangan
Presiden Iraq ketika itu, Abdul Salam Arif.
Kebebasan yang diperolehi ini membolehkan beliau menumpukan
tenaga beliau kepada perkembangan dakwah dan dalam tempoh ini beliau telah
menghasilkan banyak penulisan. Buku pertama yang dihasilkan dalam tempoh ini
ialah ‘Fi Zilal Al-Quran – Di Bawah Bayangan Al-Quran’.
Ke Tali Gantung
Pada tahun 1965, beliau sekali lagi dipenjarakan. Kali ini
dengan tuduhan mengepalai konspirasi Ikhwan Muslimin untuk menggulingkan
kerajaan. Beliau telah dihadapkan ke mahkamah boneka dengan peguam bela yang
dilantik sendiri oleh kerajaan. Dengan keputusan mahkamah yang telahpun
ditentukan beliau bersama-sama beberapa orang ikhwan yang lain telah dijatuhkan
hukuman gantung hingga mati.
Pada waktu Subuh 29 Ogos 1965 hukuman gantung tersebut telah
dilaksanakan. Gugurlah seorang syahid pergi mengadap Tuhannya setelah
membuktikan kesucian dan keikhlasan perjuangannya. Dari seorang anak yang kecil
sehinggalah ke akhir hayatnya beliau tidak rela untuk tunduk akur kepada
kezaliman.
Beliau pernah berkata:
“Jari telunjuk ini yang menjadi saksi setiap kali di dalam
sembahyang
bahawa tiada Tuhan melainkan Allah dan Muhammad adalah
utusan Allah tidak mungkin sama
sekali akan menulis coretan yang hina dan mengampu-ampu.
Jikalau sememangnya saya layak
dipenjara, saya reda menerimanya. Tetapi jikalau saya
dipenjara dengan zalim, saya sama sekali
tidak akan tunduk memohon belas kasihan daripada orang vang
zalim…”
Walaupun jasadnya telah disemadikan namun keimanan dan
keikhlasannya tetap bersemi di dalam jiwa-jiwa generasi akan datang menjadi
obor sementara menanti fajar yang menyingsing.
(Dipetik daripada buku Hadzaddeen (Inilah Islam), Syed Qutb)
benar benar tulisan telah menembusi jutaan kepala orang, termasuk penukil blog ini :')
"Dan jangan sekali-kali engkau menyangka orang-orang
yang terbunuh (yang gugur syahid) pada jalan Allah itu mati, (mereka tidak
mati) bahkan mereka adalah hidup (secara istimewa) di sisi Tuhan mereka dengan
mendapat rezeki;
(Dan juga) mereka bersukacita dengan kurniaan Allah (balasan
mati Syahid) yang telah dilimpahkan kepada mereka, dan mereka bergembira dengan
berita baik mengenai (saudara-saudaranya) orang-orang (Islam yang sedang
berjuang), yang masih tinggal di belakang, yang belum (mati dan belum) sampai
kepada mereka, (iaitu) bahawa tidak ada kebimbangan (dari berlakunya kejadian yang
tidak baik) terhadap mereka, dan mereka pula tidak akan berdukacita.
Mereka bergembira dengan balasan nikmat dari Allah dan
limpah kurniaNya; dan (ingatlah), bahawa Allah tidak menghilangkan pahala
orang-orang yang beriman. (Surah Ali ‘Imran:169-171)
Ramai pejuang pejuang Islam telah syahid di jalan Allah. Syahid mereka itu tanda saksi akan syahadah yang meraka ucapkan semasa tashahud solat mereka.
maka, apakah pula bukti kesaksian syahadah kita?
adakah hanya dengan bergoyang kaki?
berfoya foya?
tonton korea 24 jam?
lalai....kita lalai dengan tanggungjawab kita.
semoga kisah hidup pejuang pejuang Islam dapat kita jadikan teladan sepanjang zaman. Dan sebaik baik teladan itu adalah diri Rasulullah SAW.
sekian, assalamualaikum wbt.
No comments:
Post a Comment